www.30.fora.pl

Jayin

Ciekawy, chociaż lekko deprymujący, ale i przydatny tekst... Polecam.

[link widoczny dla zalogowanych]

Z tymi "otwartymi oczami pod wodą" to fakt. Sama miałam taką "przygodę" z tonięciem. I to co pamiętam do dziś - to wieeeeelki spokój i cisza pod wodą, zielono-słoneczne bąbelki w wodzie i niewyraźne kształty nad wodą. A człowiek tak sobie niemal bezwładnie, plum... W dół... Brrrrr Rolling Eyes

A tutaj o ratowaniu:

[link widoczny dla zalogowanych]

fedrus

A gdzie się topiłaś i kto Cię uratował?

Jayin

w wodzie

a tak serio... w jeziorze. za bardzo młodu. głupie akcje ze skakaniem do wody z materaca na głębokości na dzikim, niestrzeżonym akwenie.
a wyciągnęła mnie z wody przez czysty przypadek młodsza siostra.
bo jej się akurat ręka we włosy moje zaplątała

a tak to by nawet nie wiedziała, że ja sobie z tego materaca chlupłam do wody. bo wkoło był hałas i typowe gówniarzerskie chichy-śmichy wakacyjne naszej grupy towarzyskiej.

swoją drogą - to śmiesznie nawet tak się człowiek czuje. nie wie gdzie dno, a gdzie powierzchnia wody. wkoło przestrzeń, grawitacja ciągnie w dół, instynkt w górę - można zgłupieć, jak w kołowrotku (moj kumple kiedys niekontrolowanie pluskając z łódki do jeziora - siedząc tyłem do wody - tak mowil pozniej - mial taka dezorientację pod wodę z tego zdziwienia i znienacka, nie wiedzial w ktore strone wyplynąć na wierzch i w rezultacie parę razy przygrzmocił w dno, zanim wyplynał na "własciwą powierzchnię"). a zostaje tylko zdziwienie i spokojne obserwowanie, cholera, bąbelków i promyczków słońca przebijających się przez wodę.

zielono, cicho, topielcowo. serio, serio.

letnisztorm

Ciekawe, właściwie wynika z tego że to w pewnym stopniu stan umysłu w którym tracimy kontrolę nad swoim ciałem.

Dzisiaj na basenie próbowałam dzieciom pokazać jak zachowywać się w wodzie, nie sztywnieć nie walczyć, tylko pozwolić się unosić, mam nadzieje że nauczą się pływać.

kewa

Podobno też się kiedyś topiłam i wyciągnął mnie kolega z podstawówki, ale ja nic nie pamiętam Rolling Eyes

Pamiętam za to taki moment jak opisuje Jay w morzu, gdy jako dziecko pluskałam się przy ratowniku. Ratownik trzymał nas za ręce i nagle mnie puścił i zajął się innym dzieckiem, w tym momencie fala przygniotła mnie do dna. Widziałam pluskające nogi i bąbelki i poczułam taki spokój, smak słonej wody i... zwyczajnie stanęłam na nogi.
Chwilę grozy przeżyłam skacząc z dziećmi przez fale, już w życiu dorosłym. Z jednej strony Kornel, z drugiej Kasia i wysokie fale. Nawet nie zauważyłam, że zniosło mnie za daleko. Kolejna fala przykryła mi głowę, nie mogłam płynąć, bo dzieciaki ciągnęły mnie za ręce. Kasia trochę już pływała to poprosiłam, żeby mnie puściła, ale ona się bała i wtedy zauważył mnie nasz kolega, który z synem brodził po kolana. Zostawił dziecko na brzegu a sam zabrał jedno ode mnie. Najciekawsze, że w tym samym czasie mój mąż rozkosznie wylegiwał się na leżaku Smile

16117

Słabo pływam, to nawet nie ryzykuję...

diora

Trzeba czasami.

fedrus

To się nam wygadana forowiczka trafiła.
3 posty 6 słów.